Ядарсан тэнэглэл

Хүүхэд байхад хөгшин аав минь айлд сайн хүргэн орход тэр айл тэр үеэрээ л сайхан явж олны хүндэтгэл хүлээдэг гэдэгсэн. Эр хүний ухаан гэдэг баян хоосондоо биш биеийн жижиг томоороо ч биш сэтгэлийн тэнхээ, уужим холч ухаандаа байдаг болоод тэр байх. Манайд эрх мэдэлтэй болох гэсэн жаахүү байнуу гэхээс ухаанаар ургаштай аавын хүү төрөөгүй бололтой. Ядуу тарчиг байлаа ч ухаанаараа ургаштай байвал аливаа юм бүтэхдээ хоосон хийрхэлээс эрхэм баймаар. Эдээр баян байлаа гээд ухааныг худалдаад авч болох биш. Ядуу айлд баян хүү болж тоглох гэсэн ядарсан тэнэглэл хэзээ эхлсэнийг мэдэхгүй ч Ядуу гэрт минь ухаантай хүү мэндлэх цаг болоогүй бололтой. Дэндүү ядарсан тэнэглэл бол Олсон жаахан юмаа юм болголгүй айлруу оруулах явдал юм. Айлын авдаранд алт орсон бол зэс болж мөнгө орсон бол хог болж хувирдаг жамтай. Aйл гэр гэдэг орж ирж байгаагаа биш гарч байгаа хямагдаж тооцоолдог. Манай хэдэн хийтэй ах оролгоо тоо алдалгүй мэддэг ч гарч байгаагаа анзаарч хямагдах ухаан байхгүй. Ямар л ухаантай хүний ухаан гэж ийм байх билээ дээ ядарсан тэнэглэл ээ гэж. Ургаштайхан аавын хүүг зүүдэндээ л манаж суухаас.