Дурлал дусал дусал нулимс болоод
Дуугүйхэн нэг нэгээр унахад
Сэмэрсэн хадаг шиг сэтгэлээ чи
Эмтэрсэн хадан дээр орхих шиг болсон уу?
Эргээд ирнээ тэр гэж сэтгэлээ хуураад
Энэрэлгүй хорвоод гомдон
Ээжийн жаахан охин байснаа санаж
Эхэр татан уйлсан уу?
Бүсгүй минь чи сэтгэлээ барь!
Бие ээ засаад нулимсаа арч!
Хайранд задарсан сэтгэлээ солонго болгоод
Хаврын нарыг чимээгүйхэн хүлээ.
Цаг хугацааны салхи чамайг илсээр
Дусал дусал нулимсыг чинь хатаанаа
Аргамжаатай мэт сэтгэлийн уяа тайлагдахад
Амьдралыг чи арай өөрөөр харнаа.